Aankomst Manipal

Het lijkt al weer zo lang geleden. 10 januari stond ik 's ochtends vroeg vol spanning op Schiphol. De helft van de uitzwaai crew heb ik gemist, zo jammer!!, maar dat was eigenlijk wel in stijl van de voorbereiding die door een week griep op heel veel last-minute werk neer kwam.. Thx nog voor alle verhuis/visum/verzorg hulp van iedereen!

Mijn eerste vlucht was naar Mumbai met tussenstop van 10 uur (plus 2uur vertraging), en vervolgens vlucht 2 naar Mangalore. Daar stond een taxi chauffeur klaar met een bordje 'Manipal University - Aletta de Beer'. Yes, India!

In Manipal werd ik voor mijn hostel afgezet. Na een reis van zo'n 26 uur heb ik nog zeker een uur op een bankje in de hitte moeten wachten in onzekerheid of ik nou wel, of toch niet, een kamer had. Ik kon me er niet eens druk om maken, ik wilde alleen maar douchen en eten. En ik kon maar beter meteen wennen aan de Indiase manier van werken. Gelukkig bleek alles toch geregeld en kon ik mijn kamer in. Die is heel prima, met een eigen badkamertje en een very Indian style knoeperdje hard bed + dito plank als 'kussen'.
Het hostel is voor meisjes, zo'n 400 kamers aan lange donkere gangen met vieze vloer, en 1 piepkleine common room met houten kerkbankjes voor een tv (super ontspannen). Het allerbeste is de bewaakster voor de deur die 24/7 al het mannelijk gespuis terug fluit als ze te dicht in de buurt komen (geen grap!) en die moet bijhouden of alle ladies wel voor 23u binnen zijn. Bij te laat komen wordt dat geregistreerd en na 3x bellen ze de ouders op en ik als buitenlander moet een boete betalen... En dat op mn 27e:)

Nog dezelfde middag ging ik samen met mn mede co-assistent (Niek), die al een maand in Manipal zat, naar Gokarna. Nog 3uur met de trein had ik wel over voor twee dagen bijkomen aan het strand. Het strand lag in een paradijselijke baai met veel hippies (hoog kumbaya-my-lord-gehalte), een paar koeien en kokosnootmannetjes. Mijn eerste Indiase ontbijt, lunch en avondeten met de voetjes in het zand... Ik was de helse reis snel vergeten!

Nog een korte anekdote over mijn kennismaking met India en religie (los van de koeien op het strand) en dan is dit verhaal echt lang genoeg.
Op vrijdagavond in de hoofdstraat van Gokarna stuitten we op een groep mensen die rond een mega hoge houten wagen stond. Mannen in soort van theedoek-rokken met ontbloot bovenlijf en sjaaltjes om hun hoofd slaakten kreten uit (of zongen een lied?) en gooiden daarbij kokosnoten kapot op de grond. Vervolgens trokken deze mannen met touwen de kar vooruit terwijl er achter een soort josti-band marcheerden dat op vage instrumenten muziek/herrie aan het maken was.. De straat liep een beetje omhoog en om de spanning nog wat op te voeren probeerde 1 man met een stok de toch al behoorlijk instabiele menshoge wielen uit hun balans te duwen waardoor het hele gevaarte heen en weer zwiepte. Dit ritje duurde nog geen 10 minuten en toen werd de kar op topsnelheid terug gerold en was het feest over. In sommige plaatsen doen ze dit dagelijks en soms loopt er een olifant mee. Waarom precies ben ik nog steeds niet achter. Een opaatje in Udupi probeerde het me uit te leggen maar kwam niet veel verder dan 'celebration'. Elke dag is hier gewoon n celebration waard.

Dat was het voor zover mijn start in het Indiase leven!